Kaç yıldır taban toprak, alem bulut.
Fırtınalar sahte esiyor, kalmadı umut.
Bir serseri mayın ayaklar altında ezilesi,
Gözler ağma, kulaklar ahraz, kalp duygusuz,
Mayınlar patlak, mermiler çıktı namludan,
Taban yorgun, taban uykusuz,
Avuçlarımın arasında aldığım garip başım,
Demet, demet dökülüyor beyaza boyalı saçım.
Tüm gerçekleri söyleyen duvardaki takvim,
Ömrümün yarısını almış da olmamış haberim.
Ayaklarım tökezliyor, belim bükülmüş ansızın,
Seni bir daha görmek ne kadar güzeldi.
Kara gözlerini son kez mi seyrettim yoksa.
Ellerin halâ ellerimin içinde sır gibi gizli.
Yalnız kaldığımız geceleri unuttun mu yoksa.
Birileri seni benden alıp götürmüş, ne kadar acı.
Bil ki; seni, seninle yaşamak,
Seni senden çalmak istiyorum.
İstersen kalbime girde bak.
Seni çok ve de çok seviyorum.
Hep kaşlarının sevdasındayım.
Kadın, yıllanmış şarap gibidir.
Kadehlerde köpük olup taşar.
Yudum, yudum kalbine ulaşır,
Kadın, okunan kutsal kitaptır
O kitap ki okudukça coşar.
O gece kadehimdeki mey,sanki okyanustu.
Dalgalarda yüzen bir deniz kızı bana koştu.
Gözlerinde parlayan güneş,kalbime doğmuştu.
O bir sevgiliydi,gözü gözümde parlıyordu.
Her bakışında şimşekler çakıyordu beynimde.
Sana bir isim verdim doğduğunda,
Bak işte künyende yazılı oğlu.
Mehmetcik diye haykırdıklarında,
Durma; koş, vatan sana emanettir.
Biterse mermin korkma, Allah'ın var.
Yaşım ilerlemiş,geçmişte çağlar atladım.
Okudum,ilim/irfan öğrendim...cahil kaldım.
Şair oldum,yazar oldum...adam olamadım.
Saz buldum,sahne buldum...öğretmen bulamadım.
Yüreğim,yanan bir volkan...sönmek bilmiyor.
Ellerini tutup; gözlerine bakınca,
Beynimde şimşek çaktığını hissettim.
Bir kez öpeyim dedim yoksa sakınca,
Al dudaklarında kendimi kaybettim.
O ılık bir nefes ki; beni büyüleyen,
Meçhule giden bu yol nerde biter?
Nerde ne zaman son bulur bilmem ki
Geride kalan yol gözümde tüter.
Meçhule giden bu yol bitmiyor ki.
Meçhule giden yolun sonundayım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!