Küçükken her şeye bir düğüm atar kendime bağlardım
Renkli iplerim vardı benim şimdi de
Çoğu bu iplerin renkliğine kapılırdı
Ay ı bağladığım anlar olurdu
Ve o ay benimdi şimdide
Bazen gözümde kaybolduğu anlar olurdu
Beni bu aralık ayları mahfetti.
Mısralarim üşümüş ve yorgun.
Şiirlerim ateşli ve terli.
Kalemim istanbul kadar soğuk ve dalgalı.
İkimizde atomun temel parçacığı olsak,
Mesela sen elektronum olsan,
Bende protonun olsam, sonra delice birbirimize bağlansak.
Sen benim etrafımda dönsen ben de senin etrafında dönsem.
Sonra atomun yasaklı bölgelerine kaçsak gizlice.
Farklı dünyalarda, kuşlar gibi özgürce uçsak.
İnsanların kendi kalplerinde zannetikleri aşk, aşk değildi.
Sadece aşkın bir yanılsamasıydı
Gerçek yüreklerde bulunmazdı
O sadece bir yanılgıydı zaten
Onca insanı peşinden sürükleyen define kutusunu
Bulduğunu zanneden bir hayalperestin,
Yıldızlardan kayan bir parçadır, gözlerin.
Mısralarım arasına kayıvermiş öylece
O kadar ışıl ışıl ki, dokunsam anlamı değişecek şiirin.
Kadınları sevseniz de giderler sevmezseniz de,
Sonuçta giderler.
Uzun kalamazlar yanınızda.
Bir kelebeğin ömrü kadardır onları anlamaya çalışmak.
Bazen soğuk ve poyraz eserler.
Bazen ılık ve yağmurlu olurlar.
Kendinizi yalnız mı hissediyorsunuz
Sevgiliniz yüzünüze mi bakmadı
İnsanlar kalbinizi mi kırdı
O zaman atacaksınız kendinizi bir uçurumdan
Uzay boşluğundaki uçurumdan
Kucaklayacaksınız yıldızları, gezegenleri
Bir başkadır,sonbaharda kurumuş yapraklar.
Kurumuş yapraklarda kim bilir ne sırlar barındırır içinde,senin gibi.
Kalpten akan duyguların evrimleşmiş şeklidir, kurumuş yapraklar.
Kimi zaman,bir yazara ilham oluverir.
Kimi zaman.aşkın merkezinde bulunur.
Kimi zamanda,güzel aşk kitaplarının yaprakları arasında yaşanan günlerin tek tanığıdırlar kurumuş yapraklar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!