Rabbim bu kaçıncı can oldu kaçıncı çocuk
Sırat köprüsü gibi, bu nasıl yol, nasıl yolculuk
Tüm dünya lal kesilmiş, ses veren bir canlı yok
Hadi dünyada kalmadı cihanda da mı yok
Meriç ah Meriç yalansın Meriç
Dinle Evlat, otur şöyle
Sana anlatacaklarım var
Dertliyim duyguluyum
Tepeden tırnağa doluyum
Ben kalbi kırık bir Anadolu’yum
Sana anlatmak istediğim bir hikayem var
Mağrur bir dağ gibi, Uludağ gibi
Ne zaman sırtımı yaslamak istesem
Bilirim yanımdadır her an
Beklentisizlik ufkunda yaşayan bir adam sor bana
Sevgide bir umman
O benim babam
Nevin hanımdan Mustafa’sına...
Altı yiğit adama...
Sen giderken ben garip kaldım
oturduğum yerde öylece kaldım
Göçmen kuşlar çoktan yuvaya döndü
Sen dönen kuşlardan sordun mu beni
Yapraklar sarardı toprağa döndü
Sen hazan mevsiminden sordun mu beni
Seyrettim feleğin taksimatını
Kimene vuslat düştü, kime Gül, Gonca
Bana da çek dediler kaderde ne varsa
Bana ayrılık çıktı, hem de üç parça
Bir yarım hem sebat hem umuda nazır
Saçların dağınık bakışında hüzün var
Anlat hele üzdüler mi seni
Alnında bir hoyrat elin kırılası izi var
Kaçırma gözlerini dövdüler mi seni
Sana kem söz edenin dili kurusun
Zor günlerden geçiyorum
Yaşım elli
Yıpranmışım örselenmişim
üstümden tiren geçmiş üstelik
dağılmış gücenmişim
halim her halimden belli
İnsan toprağa, toprak suya
Acı hüzne, hüzün sancıya
Sevinç neş’eye, neş’e bayrama
Sen sana, sen her akşamüstü ağlayan bir anaya
Ben babama benziyorum
Bir telefon ekranında gözlerin yaşlı
Bir güvercin kalbi kadar titrek ve de telaşlı
Babam
Bir sınır boyunda, sabah beş sularında
Ellerim üşüyor yüzüm tıraşlı
En özenli halimle ayrılıyorum senden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!