Harun Çalpan 2 Şiirleri

Dokunacağım sessizliğine, çığlığın ordusudur benim gözlerim.
Yüreğine kamp kuran yalnızlığı tutuklayacağım..
Saçlarına sinmiş kederin kokusunu, öpüşümle yerleşen güllerle saklayacağım..
Kiraz dalındaki baharın tomurcuğuyum ben; Çalpan’ım..
Mazindeki tüm kışları kilit altına alacağım
Ve her sabah yeni bir umut yaratacağız seninle sevgiden yoksun hayata inat...

Ah iki gözüm; Yine yaktırdın son sigarayı gecenin bir vaktinde.
Ne yapayım şimdi ben,dibine kadar yalnızlık dolu dört duvar arasında.Resmini bağrıma basıp öylece uykuya mı dalayım?Yoksa öyle bakakalıp hıçkıra hıçkıra ağlayayım mı gün doğana dek?Bir türlü karar veremedim.
Yoksa elime;Adını sen koyup ama sensizliği bir türlü anlatamadığım kalemimi alıp birkaç satır mı yazayım virgülü SEN diye devam eden,noktası BEN diye biten.
Sonra,satır aralarına çocuksu gülüşlerini sıkıştırıp,kenarlarını gözlerinin rengiyle süsleyeyim.Neyse...
Ahmet Kaya'nın dediği gibi: "Gecenin bir vaktinde yaralarım artsın istemiyorum"yine.
Ama;Göğsümden kopan bu bu çığlığı duyabilirsan eğer sana söylemeden geçemeyeceğim. Ben sensizliğin adını koydum artık Koca dağların küçük sırdaşı..

Göğsümden kopan amansız bir çığlığın gecenin çıldırtan sessizliğine karıştığı bir vakitte, kelimelerin yokluğuna başkaldırışını,titrek ellerimde bitap düşmüş kalemimle bastırmaya çalışırken çocuksu gülüşün vuruyor her hecede yaralı yüreğimden..
Ve her gece hasretinden baskın yiyen Gönlümün darmadağın olmuş karanlık sokaklarında, açtığım hendeklerin başında sabahlıyor uykuya hasret yorgun gözlerim..
ve sabahın ilk ışıklarında belirginleşiyor gece boyu çatışmanın ağır bilançosu
her köşe başında alnından vurulmuş yatıyor buz kesmiş birer ceset misali umutlarım..

Merhaba sevdam.. Gölümün yarası,bahtımın karası sevdam.Sitemli geldim bu gece huzuruna bağışla. Hani derler ya; kalbinde ne varsa,dilinde o dökülürmüş insanın.Bir büyük ayrılık içtim de geldim.Kalbim güzeldir ondan.. Zaten senden sonra da bir daha hiç ayıkmadı.Issız bir gece vakti deniz kenarında,sessiz serenat eşliğindeaşkın şarabını içerken,boğazındaki düğümü son yudumla,canhıraş bir çabayla çözmeye didinen bie aşık misali...

sönmek bilmeyen yüreğimin kor ateşinde, demini almış koyu bir yalnızlık tadında yazıyorum sana..seninle çekilmiş bi fotoğrafımız yoktu koyacak alınma sakın..ama kanayan cümlelerin arasına senden sonra dinmek bilmeyen Feryatlarımı sıkıştırdım.Okurken duyarsın belki.Bir de giderken bende unuttuğun çocuksu gülüşlerinle süsledim kenarlarını bakarken hatırlarsın diye.
Ama sana birşey itiraf edeyim mi?
ben ilk defa ağladım bu gece...
dokunurken hissedersin belki parmaklarının ucundaki ıslaklığı.ama olsun sen yinede ağlama okurken olur mu??

Dünü senli, bugünü sensiz,yarını meçhul bir yaşamın öyküsüydü benimkisi..
Ve ben; yokluğunun cehennemin de kavrulurken,gülüşünün cennetine sığınan bir günahkâr. Tek duası seni son defa görebilmek olan.
Neyleyim şimdi senden ayrı per perişan bu canı. Kenan'da kurulmuş aşkın pazarında satarım. Satarım da alan bir SEN bulunmaz.
Yusuf'un düştüğü dipsiz kuyulara atarım.
Atarım da bulan bir SEN bulunmaz...

Dünü senli, bugünü sensiz,yarını meçhul bir yaşamın öyküsüydü benimkisi..
Ve ben; yokluğunun cehennemin de kavrulurken,gülüşünün cennetine sığınan bir günahkâr. Tek duası seni son defa görebilmek olan.
Neyleyim şimdi senden ayrı per perişan bu canı. Kenan'da kurulmuş aşkın pazarında satarım. Satarım da alan bir SEN bulunmaz.
Yusuf'un düştüğü dipsiz kuyulara atarım.
Atarım da bulan bir SEN bulunmaz...