Hararamiler Şiiri - İsmail Uysal

Testisi kırılmış suya dönmüşüm
Anbean bir yanım azalır gibi
Bir yangınmışım da sanki dinmişim
Susmuşum kelamdan can alır gibi

Eski bir kal'anın burcunda nergis
Çocuk düşlerimin ocağında is
Yaylamı bulutla tanıştıran sis
Kalbi dağ olana münhasır gibi

Şiirim, mevzuu derin sır gibi
Kalbimi zorlayan bir nasır gibi
Şiirim, dağların dilinde bozkır
Dağlardan yükselen efkara nazır

Nazenin, beynimin içinde menfur
Bir şüphe destursuz, hadsiz, konuşur
Nazenin, dalımı kırma ne olur !
Beni can evimden vurma ne olur!

Nazenin, söz lafa döndüğü zaman
Küs gibi kendiyle konuşur insan
Kalbim de beynime küstü duydun mu ?
Zamanla taşa mı dönüşür insan

Şiirim, dertsize sataşır gibi
Geçmişten bu güne dert taşır gibi
Ana denk gelirken şiirsiz asır
Şiirim, bin asır boyunca kısır

Nazenin acının edebiyatı
Arsızın, nursuzun diline düşmüş
Bu kahpe dünyanın da saltanatı
Üç beş soytarının eline düşmüş

Harami yolumu kesti duydun mu ?
Hırsızlar elimi kesti duydun mu ?
Hepsine dayandım, eyvallah da can
Cühela dilimi kesti duydun mu ?

Hani çocukluğum, o sessiz huzur
Mutluluk maddenin kalbinde mahsur
Nazenin bir ses var içimde, sustur!
Nazenin sen konuş, susma ne olur !