Harâmi bakışların beni benden aldılar,
Aklım,fikrim bir yana bu kalbimi çaldılar.
Yürek bir et parçası o yerinde duruyor,
Lâkin gönül denilen aşk evini sardı kor.
Yaşamanın tadı yok dostlarla aram açık,
Arkamdan diyorlardır belki de “bu bir kaçık.”
Hiçbir haz almıyorum sohbetten,yarenlikten,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
