Hapşırık Şiiri - Fahri Gül

Hayatı yaşamak lazım...
Aspirin bile kullanmadan...
Hani hasta olursunuz ya aniden;
İlaç kullanmayın...
Doyasıya yaşayın sızıları, ağrıları...
Hani burnunuz kanar ya;
Bırakın kanasın,
kendi kanınızı görün ve şükredin...
Kanıyor diye...
Ya kanamasaydı?
Hiç akmasaydı?
Hani boğulursunuz ya dertlerle;
Önem vermeyin...
Siz ne dertler, tasalar görmüşsünüzdür...
Hani,
savaşmanız gerekirse...
Yeniden ve bitesiye;
Savaşın...
Ölüm, uğrundaysa eğer;
Gülümseyen bir çocuk yüzü gibi gelsin size...
Korkmayın...
Hayattan korkmayın...
Yüzleşin, haykırın, isyan edin...
Paylaşın...
Aktarın, bir derenin bir değirmeni çevirdiği gibi...
Unutmayın;
Her duyulan, hissedilen ve aktarılan;
Sizi üzer belki ama...
Üzüleceklerin üzülmemesini sağlar...
Üzülmekten de korkmayın;
Üzülmezseniz eğer,
o hayat bitmiştir...
Hissedin...
İyisiyle ve kötüsüyle hissedin...
Yaşayın...
Kaçmadan ve göğsünü gere gere...
Yaşayın...
Çok yaşayın...