Hani Yağarken Kar Şiiri - Gülfan Aydın

HANİ YAĞARKEN KAR

Seyre daldım da kaldım, şu yağan kara hayran
Bu ne aşikar Rahmet, İlahi! bizi kuşatan
Bu nasıl iniş arşa, bir buse gibi konan
Bu ne ince ihtişam, ruhlarımızı coşturan

Hani yağınca kar bir hüzün sarar ya bizi
Soğuktur da nedense, ısıtır içimizi
Hani gözlerimizi, alır ya saf beyazı
Bizde öyle saf,berrak kılsak hayatımızı

Hani iner ya yavaş, zarif, ağır başlı
Bizde yoğursak halim, selim ahlakımızı
Hani yağar kırar ya, o buz gibi havayı
Bizde kırabilseydik, kini ve düşmanlığı

Hani güneş vurunca, eritir ya karları
Bizde öyle eritsek, tevbeyle günahları
Hani yağar,örter ya, büs bütün varlıkları
Bizde öylece örtsek, hata ve kusurları

Hani aylarca mekan, tutar ya dağ taşları
Bizde öyle kalıcı, kılsak niyazımızı
Hani yağmur eritir, yağınca hep karları
Bizde ezip yok etsek, nefsi ve hevamızı

Kainat nasıl kara, teslim eder kendini
Bizde öyle ram etsek, Allah'a kendimizi
Hani yağarken sessiz, sakin pamuk misali
Bizde öyle riyasız, yapsak amelimizi

Hani kar yağar boyar, ya beyaza her yeri
Allah'ın boyasıyla, boyasak kendimizi
Hani karı alınca, üşütür elimizi
Öyle titrese rasul, aşkı benliğimizi

Hani ayaz olurda, buz tutar ya zemini
Öyle dondurabilsek, imanla sinemizi
Pak nezih ne varsa kar, gibi benliğimizi
Kuşatsın mevlamız bu, hayırla hepimizi

GÜLFAN AYDIN