Bir ayrılık sonrası,
çöker üzerine hüzün.
Başın önünde yürürsün
caddelerde.
Hani dokunsalar,
ağlayacakmış gibi.
Süzülen damlaları
Bir öpücükle yok edesin gelir.
Göz kapakların ıslak,
Çekersin kızarmış burnunu.
Kim bilir belki acı,
Belki de sevinç damlalarını.
Bak gök yüzü yine bomboş.
Oysa söz vermişti dolunay,
Yine aynı saatte,
aynı yerde buluşacaktık.
ama içimde bir teselli............
Deniz Yılmaz EralpKayıt Tarihi : 29.3.2005 17:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!