Hanği Yana Dönsem Yürek Yangını Burada

Hangi Yana Dönsem, Yürek Yangını Burda!
Uykusuzluğun zifiri perdesi düşmüş gözlerime,
Aklım firari, dörtnala koşar dipsiz kuyularda.
Her gece bir intihar denemesi, her sabah bir yıkım,
Dizlerim peşinden sürüklenir, yollara küsmüş, bitap.
Bu şehrin kaldırımları bile şahit benim sessiz çığlığıma,
Antalya'nın güneşi batarken, içimde bir kor alevlenir.
Denizin uğultusu değil bu, yüreğimin feryadı,
Kayalardan düşen dalgalar gibi çarpar durur aklım, paramparça.
Hey gidi dünya! Hangi limana sığınsam fırtına,
Hangi kapıyı çalsam yüzüme kapanır aniden.
Duvarlar sağır, beton yığınları üstüme gelir,
Kapım dilsiz, tek kelime etmez, suskun bir mezar taşı gibi.
Dışarıda hayat denilen o acımasız kervan akıp giderken,
Ben bu dört duvara mahkûm, bir ömrü tüketir dururum.
Nefes alsam zehir, sussam patlar içimdeki volkan,
Gözümdeki yıldızlar alay eder, yanar ama aydınlatmaz.
Bir zaman durur sanki bu lanet olası takvim,
Kuşlar bile sesini kısar, rüzgar esmez olur aniden.
Sokaklar hayalet basmış gibi tenhadır, sessiz, karanlık,
Ve her köşeden bir hayaletin, bir siluetin beni buluşu…
Ne bir tebessüm belirir yüzümde, ne bir şarkı dilimde,
Yalnızlık büyür de büyür, bir ur gibi sarar içimi,
Her nefeste gizli bir ah, boğazımda düğümlenir çaresizce,
Hasretin hançerleri saplanır durur, kan revan içinde.
Yine de inadına yaşarım ben bu kepaze hayatı,
Yüreğim kan ağlasa da, sırtımdaki hançerleri saymam.
Bilirim ki bir gün, bu zincirler kırılır elbet,
Belki güneş yeniden doğar, belki bir umut yeşerir içimde.
Ama şimdi, bu an, her yana dönsem o kahrolası hayalin,
Bir pranga gibi bağlar beni, çepçevre kuşatır.
Bu nasıl sevda, bu nasıl dert, bu nasıl bir kördüğüm,
Sensiz geçen her saniye, bir ömrü tüketir, bitmez.
Ah ulan felek! Nereye kaçsam izim, nereye gitsem gölgem,
Bu firari aklım, bu yorgun bedenim kime emanet?
Yollara küsmüş, dönecek yuva bulamamış bir serseri ruhum,
Sonsuz bir boşlukta, sessiz bir feryatla yankılanır durur.
Yine sen varsın bu firarda, yine sen varsın bu ıssızlıkta,
Bitmez bu masal, bu destan, bu bitimsiz matem...
Antalya'nın falezlerinden aşağıya aksam, ruhum hür kalır mı bilmem,
Kalemsiz bir şairim ben, öyle her durakta da inmem!
Aksa da gözyaşlarım, süzülse dirhem dirhem,
Vallahi de billahi de oturup da silmem!
Ama bilirim ki, son nefesimde bile adın fısıldanır dilimde...
Çünkü ben öyle kolay kolay ölmem!