Kurmayı unuttuğum o kadar cümle varken şu hayatta, susmak eziyet gelir insana. En son ne zaman kahkaha attığımı bile hatırlamıyorum. Bir tebessümüm var yüzümde, o da Allah’a emanet.Gözbebeklerimde sakladığım hüzün içten içe kemirir yüreğimi. Beyin zindanına hapsettiklerim isyanda. Kırmışlar umudun kanatlarını ve yalanlara sığınmışlar sonra. Yüreğimi ayakları altına alanlar,kelimelerin ardına saklanmışlar. Onursuz bahanelerle yıkmışlar bütün duvarları. Samyeli gibi vurmuşlar gönül bahçemi. Şimdi Hangi can yaşatır Kan revan yüreğimi.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta