Hangi Çağ Şiiri - Seyrani Göl

“Nasıl bir çağ?” diye sorma,
Ortaçağ değil.
Gül kokusu, barut kokusuna karışmış,
Birbirine dolanmış duyular;
Hastalık değil, veba hiç değil.

Yıkık, virane, mutsuz evler…
Sevgisizlikten ölmüş insanlar.
Savaş, kıtlık, salgın...
İnsanın eliyle yapılmış bu yıkım.

Silah değil öldüren,
İnsandan daha akıllı bombalar.
İcatlar övülüyor her yerde,
Ama neye yarar,
Can almak dışında?

Duasız gömülen bedenler,
Kapanmayan göz kapakları,
Ve ağlamayı bile unutmuş gözler...

Bir muradım var artık:
Çocuklar korkusuz uyusun diye
Bir gece bile silah sesi duyulmasın.

Bir muradım daha:
Gözyaşıyla değil, sevinçle yoğrulsun toprak.

Ömür dediğin,
Neler neler öğretirmiş insana...
Keşke öğrenmeseydim,
Keşke…
Dedemle aynı yaşta mı ölseydim?
S.GÖL