Hançer Şiiri - Vecdi Murat Soydan

Bir kez doğmuştum,
Sayende bin kez öldüm.
Öldüm, öldüm dirildim.
Her bir dirilmede, yarama tuz bastım.
Çürüdüm,lakin sevgin çürümedi gönlümde.
Şimdi benimle beraber sen de çürümeliydin.
Çektiğim ızdırabı ancak o zaman anlayabilirdin.
Beni nasıl onikiden vurduysan,
Vuracaktım ben de seni saat tam onikide.
Aldım elime hançeri.
İşte karşımdaydın..
Yine bakamamıştım o güzel gözlerine.
Yoksa ben miydim yine hançerlenen,,,
Kararlıydım, öldürmeliydim seni de, kendimi de.
Bir,iki, üç…
Tam oniki darbe...
Sanki bedenimden bir parça kopmuştu.
Bendim sanki vurulan, can çekişen…
Bendim yine çürüyen…
Yüzün yine mahzun, rengin yine solgundu.
Ölürken bile gülümsüyordun bana.
Ölmek sırası bendeydi şimdi…
Bir kez doğup, bin kez ölmektense,
Bir defada ölmeliydim.
Ben de oniki kez sapladım bağrıma hançeri.
Her bir darbede, adını mırıldandım.
Her gün her saat mırıldandığım gibi…
Yaşarken, bir türlü sensiz olmaya alışamamıştım…
Ölürken de sensizliğe dayanamamıştım anlaşılan.
Sevmeyi beceremediğim gibi,
Ölmeyi de becerememiştim.
Gözlerim seni aradı ansızın…
Bir de elimdeki hançeri..
Oysa, ne sen vardın yanımda, ne de hançer.
Anladım ki,bu bir rüya, bir kabusmuş…
Kahretsin… bir türlü ölememiştim.
Ne kendimi, ne de içimdeki seni,
Yine yenememiştim.

23 OCAK 2003 -Beylikova /ESKİŞEHİR