Hamza Süngü Şiirleri - Şair Hamza Süngü

Taş kalpleri has adam, söz ile mâyi eder
Halden anlamayan kul, sözüde zâyi eder

Kâlb-î pâkîmi tartmaya kalkan behey sersem
Ben doğupta batan, kendim olsada istemem

İyi O'dur âlemde,kaybolmaz bâki kalır
Kötü, kral olsada, tâcını O'ndan alır

Bana kötü diyenler , hep iyilik bulsunlar
Akıl kaydından geçip,aşka meftun olsunlar

İnsan izi benzemez , sâir mahluk izine
Hayvan otlağa koşar,insan aşk denizine

KAÇIŞ


Kahrın gözüm kapatsa lutfun ile açarım

Senden sana sığınır ya Rab sana kaçarım

Her belânın sebebi, başıma toprak saçsam
Gurbet olan akıldan,kendi gönlüme kaçsam

Bir çizgidir şu varlık, başı sonu bir nokta
İnsan olana kadem, ne varlıkta ne yokta

KADİM MESLEK



İnsanlık; kimi kulda, yetim gibi eziktir
İnsanlık; kadîm meslek, altın bileziktir

Hâlik'ın en gûzîde,eseridir ki,kadın
Aklın şaşakalırdı,ibret ile bakaydın