Hep iyi geliyorsun en acıyan yanlarımıza dediler.
Dert dolu sırlarını kor gibi yüreğime bırakıp gittiler.
Ne yaparım bu ateşten emaneti hiç düşünmediler.
Nasıl taşır sağır ve dilsiz bir hammal, bilemediler.
Ekmek kokusu misali sevgilerini bile çok gördüler.
Kahraman olduk hep birilerinin saklı masalında,
Oysa suskun figuranı oynadık kendi hayatımızda.
Târumar oldu bu gönül, artık hüzzam makamında,
İçli bir minnet bile bulamadı vefasızların vedasında.
Hoşça kal deyip uzattık elimizi son bir gayretle,
Ama sitem edip ’bırak’ dediler bizi kendi halimize.
Mahsun olduk bıraktık usulca, sessiz ve derinden,
Yine biz suçlandık vazgeçtik diye sevgimizden.
Ne kolay yolu seçtik ne de kaçtık hiç kimseden,
Sadece 10 dakika masal arasıydı verilmesi gereken...
-vedâti-
Kayıt Tarihi : 15.10.2011 11:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!