Zaman seni harcadı Anacığım
Bizi de mutlak bir gün harcayacak.
Seni biz evlatların kucakladı
Kim bilir bizi kim kucaklayacak?
Sessizliğe gömülmüşlüğü,
Düne vedasıdır cesedin.
Bir hiç uğruna ölmüşlüğü,
Kime vedasıdır cesedin?
Bu ceset çocuğa aitse,
Rotamızın tanımlanamayan yolunda,
Herşey ve herkes 'derin'mi tanımlanacak?
Baksana bir sokağa kim kimin kolunda?
Bu kolkolalar ne zaman aydınlanacak?
Doğru tanım yapılamaz oldu ülkemde,
Ne ummanda bir katre
Ne dünyanın sessiz bir karıncasıyım.
Denizi,karası ve havası karışmış ruh dünyamın
Avı tükenmiş silahsız bir avcısıyım.
Bağdaşlanarak kurulduk erenlerin sofrasına,
Şifa diledik Tanrı'dan mazlumların hastasına.
Gözler yumuldu,gönüller coştu,açıldı eller semaya.
Dilimiz gönülden konuştu,başladı kalpler ağlamaya..!
Dünya insana emanet,
Çalışanlara bir hacet,
Ruhsuzlara bir esaret,
Bilgili ruha cesaret.
Her katre ilham kaynağı,
Toprak, ter ve kemreyle yoğrulup Ana kokmuş kadınım.
Kurban olsun sana batakhanede ki kokmuş kadınım.
Yakmalı,bu maddi ateş bedenleri yakmalı.
Bedenin her hücresi de yürekleri yakmalı.
Yanınca yürekler,İlahi aşk alevlenmeli,
Madde ile mana ilanihaye evlenmeli.
Geçmişten geleceğe köprüyüz,hizmette gönüllüyüz.
Atiyle mutlak evleneceğiz,maziyle sözlüyüz.
Öylesi morfinlemiş ki düşman insanımızı
Bir türlü titreyip kendimize gelemiyoruz.
Damardan şırıngalamış adeta kanımızı
Türk damgalı Türkiye de Türk'üm diyemiyoruz.
Birikmişliğimle gürleyen altundan kasettim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!