Anılarımdaki İstanbul
Gecenin sessizliğinde İstanbul’u dinlerim,
Martıların yankısını dalgalarla bir ederim.
Kız Kulesi fısıldar eski aşklardan,
Galata’dan süzülür bir çift göz hatıralardan.
Sokak lambaları solgun ışıklar saçar,
Anlayan Birisi
Bence,
İnsanın başına gelebilecek
En güzel şey
Seni anlayan birisinin olmasıdır...
Anlat Dostum Sen Anlat Bana
Anlat dostum, sen anlat bana,
Yüreğinde sakladığın o derin yarayı.
Gecenin sessizliğinde yankılanan çığlığı,
Gözlerinden süzülen o sessiz damlayı.
Anne Gııı, Sen Bi Harikasın!"
Anneler Günü geçti mi ne?
Ben yine geç kaldım be!
Amaaan ne fark eder annecim,
Sen her günsün kraliçem, hem de rimelsizim!
Artık Anlıyorum
Zaman geçmedi…
Ben geçtim içinden.
Eskisi gibi acıtmıyor adın,
Çünkü artık seni
ARTIK GERİ DÖNMÜYORUM
Durdum bir zaman,
Bekledim.
Belki bir işaret gelir,
Belki bir “gel” denir diye.
Artık Yaşamak İstiyorum
Hani yıllarca
İstemediğin bir hayatı yaşarsın ya...
Sabahlar külfet olur,
Geceler hesap sorar,
Artık Yeter
Yeter!
Daha ne kadar susabilirim?
İçime içime ağlayarak
Daha ne kadar seni yaşayabilirim?
Aşk Şiirleri Yazıyorum, Çünkü...
Aşık mısın?" diye sorarlar...
Bana sık sık soruyorlar:
"Neden hep aşk şiiri yazıyorsun?"
"Yoksa birine mi aşıksın?"
Aşk Yalan İmiş
Aşk dediler, güneş gibi,
Isıtırmış en soğuk günü,
Ben inandım, yüreğimi açtım,
Oysa yağmurmuş, geçti, bitti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!