Dediler ki Kalem Tutmaz Elin
Dediler ki kalem tutmaz elin,
Ne yazarsın ki, sustuysa dilin?
Oysa her harf, yüreğimin izi,
Ben sustum, kalem konuştu gizli gizli.
Değirmendere 1976
Bin dokuz yüz yetmiş yedi Değirmendere...
Gelişimdi, gençlikti… Ne güzel günlerdi!
Çay bahçelerinde akşam olurdu,
Şarkılar söylenir, türkülerle dolardı içimiz.
Değirmen Üstü Çiçek
Bir çiçek vardı,
Ne bahçede büyüdü ne saksıda…
Kırda değil, ovada değil,
Eski bir değirmenin üst başında,
Deli Rüzgar
Sensizlikle yarışan bir rüzgarım,
Nereden estiğimi bilmeden akıp giden...
Bir kelebeğin kanadında süzülürken,
Suskun yürekleri coşturup geçerim —
“Bazen bir kuşun kanadında,
Demiştim sana…
Kolay olmayacak diye,
Yüreğime adım atarken
Ayakkabılarını çıkar,
Çünkü bastığın yer
Denizin Kokusu
Denizin kokusu sarmış beni,
Martı çığlıkları düşüyor içime.
Rüzgâr saçlarımı değil,
Geçmişimi okşuyor usulca.
Dilek Taşı
Bir dilek tuttum eski zamanlardan,
Bir çocuğun kalbinden kopmuş masum.
Gecenin en sessiz, en derin anında
Fısıldadım rüzgâra: "Ne olur olsun..."
Dokunmayın, Ağlarım
karanlık bir gecenin suskunluğunda
Susmuşsam vardır bir sebebi,
Kırılmış sözcüklerim var,
Tutunamamış hecelere…
Dönmez Olsun
Dönmez olsun sensiz bu dünya,
Bütün yollar sensiz anlamsız,
Her adımda bir eksiklik var,
Bir eksik seni taşıyan kalbimde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!