Hamiş Mustafa Şiirleri - Şair Hamiş Mustafa

Nice insanlar yaşardı topraklarında,
Seni yaşatırlardı sevdalarında,
Yetiştirdiğin büyük ozanlarında,
Seni ararlardı Afşinim.

Meydanlarda güreş tutan yiğitlerin,

Yoksul olmak insanın kadaerimi,
Geceler zorlar bu günlerimi,
Sabahları toplarım ekmeklerimi,
Söylerdim akşamları öğütlerimi.

Günlerce aç yaşadım kimse bilmez,

YaşadığımI sana anlatırım oğlum,
Eve gitmek için olmadı yolum,
Yırtık sökük olurdu kolum,
Yoksulluk bırakmazdı yakamızı.

Temmuz ayında ekin biçerdik,

Bir bakkar gözlerin dünyadasın,
Zaman gelir geçer dardasın,
Hiç bir zaman bilmen karanlıkdasın,
Zaman öyle geçerki.

Yüzündeki gülümsemeler sonbahara dönüşür,

Yaş gelip geçiyor, Gözünden akan damla donuyor, El alem seni kınıyor, Ömür dediğin nedir kardaş. Dünya dönüp duruyor, Kaderin seni buluyor, Felek sana gülüyor, Ömür dediğin nedir kardaş. Zamanla kayıp olun giden, Hayallerin sonunda biter, Sevdiğin seninle yiter, Ömür dediğin nedir kardaş. Hayatın mevsimlere döner, Evindeki ışıklar birgün söner, Yaşadığın hayat uçuruma düşer, Ömür dediğin nedir kardaş. Kimler geldi kimler geçti, Sonunda seninde ömrün bitti, Yaşadığın yıllar seninle gitti, Ömür dediğin nedir kardaş. Hani anan hani baban, Yaş yağmur demeden çalışan, Eşinle dostunla ağlaşan, Ömür dediğin nedir kardaş. Yaşadığın günler olur rüya, Eskileri düşünüp üzülün güya, Halini hatrını sormaya uğrayan, Ömür dediğin nedir kardaş. Mustafa seninde sonun böyle, Eşe dosta gerçeği söyle, Gördüklerin olur rüya, Ömür dediğin nedir kardaş.

Yine duyğulandım hurman çayına,
Çatak yaylasında akan pınarına,
Yurt kurduğumuz binboğa dağına,
Yine daldım anılara.

Kıl çadırda yayık yaydığım,

Ben seni büyüttüm.Asker eyledim,
Kan çanağına döndü gözlerim,
Yetiştirip büyüttüğüm güllerim,
Vatanı sana emanet ettim,
Ben seni büyüttüm oğul.

Ahırdağı eteklerinde incisin,
Bizim için Türkiyede cennetsin,
Kahraman madalyalı tek ilsin,
Gönüllerimizin başkenti KAHRAMANMARAŞ.

Topraklarında fışkırır kömürleri,

Tarihleri şanlarla dolu,
Yavuz sultan selimin oğlu,
Osmanlılardan gelir soyu,
Hafsa ananın dölü.

Güneş doğuyordu Osmanlı topraklarına,

Babam vardı dağlara bedel,
Günleri geçerdi elinde bel,
Çalışırdı tarlalarda özel,
Bu günden iş arardı günlerce evvel.

Hayatında kimselere küsmezdi,