Haminemin Sırrı Şiiri - Rıza Yıldız

HAMİNEMİN SIRRI
(haminemin bir sırrı vardı
onu da herkes bilirdi)

Ayyaş köpekler vuruyor geceyi
Korkuları seslerinin menzilinden belli
Ciğerini deliyor inceden ince
Eşikte bekleyen bir kadının
Hayalinde atmış yıl önce
Böyle bir gece
Yüreği ve kellesi koltuğunda
Sermayesi bohçasındaki çeyizdi
Kervankıran yıldızların şahı, öyle yüksekti ki
Hasreti gibi ulaşılması güç ve parlak
Peşinden sürükleyip götüren
İpince çulsuz bir oğlan
O da gelmedi
Yıllar yılı
O gecede ölmeyi istedi
Hiç de ölmedi
Aslında öldü
Onurundan belli etmedi

O gece
Karardı yüreğinin kırmızı gülü
Zühre yıldızı vaktinde seher yeline karıştı
Gözlerinden dökülen utançtı
Sevdiğine aldanmışlığına ve aldatılmışlığına
Çulsuza beddua yağdırdı
Umudunun hayat bağı kopuktu artık
Kaderinin cilvesine bağladı
-Bir dam olsun veya olmasın
Umurunda olmazdı
Yüreğinin bağlanacağı bir yer
Ve Çulsuz’un sıcak teni olacaktı-
Tükürdü ayaklarının dibine
Zehir gibi hüznü çekti içine
Boyun eğdi ailenin töresine
Amcaoğluna adadı ömrünü
Çoluk çocuk sonra torun
Ama gönül yarası bu
Sönmedi hiçbir zaman
Çulsuzun adı geçse
O Çulsuz mu? Neyine varacaktım, dese de
Rengi amerikan bezi
Yüzünde heyecan seğirmeleri
Elleri kaşını gözünü düzeltirdi
Ah ne güzel kadındın sen hamine

Bu gece
Kırmızı gülü yüreğinin tamamen kararıverdi
Zühre yıldızı vaktinde seher yeline karıştı
Gözlerinden dökülen iki damla gözyaşı
Çulsuzun ikinci ve sonsuz uykuya ayrılışı
Artık hiç mi hiç olmayışı

Ayyaş köpekler vuruyor geceyi
Uzaklarda kavaklar üşür yazı yabanda
Hüzün bağlanan bu gecede
Çulsuz’un ölümüdür hayat bağını koparan
Bir başınadır, aydınlığı bitik içinde
Düşleri ve düşündükleri param parça
Tüm parçalarda kırık yüzü, ah yüzü
Kendini ne bir resimde ne de bir türküde görebildiği
Siyah konturlar ve makamsız seslerdi yaşadığı
“Ben kimim bilmiyorum
Sadık, onurlu bir eş, anne, nine mi?
Çulsuz’u unutmayan biri mi? ”
Ah… İkisi de gerçeğim” itirafı içinde

Ayyaş köpekler vuruyor geceyi
Gırtlaklarında desteksiz ve erimsiz sesleri
Bir kadının ah-ı deviriyor evleri
Bakamaz bir enkaz kalmış gözleri
Kapılar kendine ağlar eşikler kendine
Yılkılık da olsa özgürlüktü aradığı
Yüreğinin olacağı yerde
O da şimdi değil
Eli yıl önce kapanmıştı.
Ah haminem haminem
Onurlu ve sevdalı haminem

10.10.2010
Rıza Yıldız