Ey her kelimesinde kaybolduğum yâr...
Hücrelerime kadar hissediyorum özlemini.
Sesin kulaklarımda çınlayor her vakit
Gözlerim seni arıyor
Neredesin sen ?
Geçtiğin her yerden tekrar tekrar geçiyorum
Kaç gündür uykusuzum
Feri kaçmış gözlerimin
Yalnızlık ruhuma işlemiş
Canıma tak etmiş sensizlik
Şiir yazamıyorum
Kalemim pas tutmuş
Ben bir balık, sense kocaman bir deniz...
Sensizliğin nasıl bir şey olduğunu bir de böyle düşün ...
Ben sessizliğin sesi;büyük kadar küçük
Ben hayatın omuzunda taşıdığı yük
Ben umuda uzak kadar yakın
Ben ışığıyım ebedi karanlığın
Ben sayfalarca yazılmış iki satır cümle
Devleri de küçülttüm iki gram gücümle
Tarifsiz işte anlatamıyorum
Nasıl desem
Öyle bir baktım ki gözlerine
Bir daha başkasını göremedim...
Yine gözlerimde bir damla uyku yok
Ve yine seni düşünüyorum
Çekip gidişini
sanki
Hiç tanışmamışız gibi
Ve sen deyip susuyorum yine
sevmedim demek isterdim
acılarla yoğrulmuş bu sevdada
ve gülmek isterdim
ağlamayı unutup gülmek isterdim
belki...
gün gelir gülerim
Acı bir monotonluk seziyorum bugünlerde
uyanmak gerekliydi uyandırmak için
Bu dünya zindanının ne yazık ki suçlusu bizleriz
Hapsolmayı da sevmişiz ya
Açık kapılardan bile çıkmak istemiyoruz
Neden diye sormuyoruz bile..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!