Parmaklarımı kanatırcasına yazsam
Yine de yetmez bilirim
Bitmez tükenmez bir çağ yangını sevdalar
Bu alevlerde yanan bir ben miyim ?
Sevda bazen sessiz bir çığlık olur
Bağırsa da işitmezsin
işitsen de duymazsın
duysan da anlamazsın
Bazen el sallar gözlerinin penceresine
durupta bakmazsın
Başımı yastığa koyduğum vakit senli düşüncelere dalıyorum hep
Alışamıyorum yokluğuna ağlamak istiyorum ama
gözlerim yaşarmıyor
Unutmaya çalıştıkça hatırlıyorum seni
Yokluğun diken tarlası
Ve ben yolcuyum yokluğunda
Gece aydınlanmak için ışığa ihtiyaç duyar
Ve sen yoksun her şey simsiyah....
Ey tüm ışıklarımı söndüren zât...!
Gece, sessizliğin haykırdığı vakittir
Duyuyor musun yüreğimden çığlıkları ?
Ey Nazlı Yar bensizsin sevin !
Şiirlerimin kafiyesine ördüm saçlarının telini
Gönlümden tüm sevincimi çalarken elin
şimdi kim durduracak bu hazanın selini ?
Ey Kalbimdeki bir asırlık esaret
Şimdi herkesi unut sadece bizi an!
Ya sev beni bitsin bu hasret
Ya da çık kalbimin kilitli odalarından
Şu gece vakti şahidimdir...
Kaç defa uykuyla arama girdin
Şimdi uykusuzlukla oturup çay içiyorum...
Yine bir gece vakti mısralara vuruyorum kendimi
Özlüyorum,özlüyorum ve özlüyorum
Sonra şiir yazıyorum
Yazdığım her mısraya seni işliyorum
Bak her yerde izin var...
Ama sen yoksun
Geçtim zehir zemberek sevdanın eşiğinden.
Kaf dağının zirvesine tırmanmakla geçti ömrüm.
Pençesindeyken Zümrüd-ü Anka'nın;
Yitirdim pas tutmuş tüm umutları
Attığım her adımda karşımda sen vardın.
Ne zaman geçmek istesem,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!