Halit Aryan Şiirleri

Gel otur yüreğimin payitahtına.
Bak; hislerim kartal rakımında.
Doğmamış, umutlarım var sana.
Çizdiremezsin bu sadakati ressamlara.

Işık gibi süzülüyorsun dudaklarımdan.

Were rûnê paytexta dilê min.
Binêre, li bilindiya teyrê ye hestên min.
Hêviyên min, yên nezayî ji te re hene,
Nikarî bide xêzkirin vê dilsoziyê ji çi wênekaran re

Wekî roniyekê tu dadiweriyê ji lêvên min.

ÂŞIK APTALLIĞINDA

Yürekten mahkûmum,
serseri gecelerde.
Uykusuz başıboşum.
Gözleri kör, hasretler ağlar bana!

BÎRANÎNÊN ÇÊBÛNE

Dilfikarek e, barîgeh e ev qedere.
Dilşahî, jiyanê de çîkek e.
Hevalên min in herdem kovan
Bi min in veqetinên ahengan.

BORÎ NEBIYÊ DAWÎ

Mekke cihê dayikbûnê, Medîne bû koça wî
Damezrand Xwedê cîhan ji ber nûra wî
Xizîna wî ya herî mezin behîta Xwedê
Borî di wê karîgehê de Resûlek borî

ÇEND ŞIL DIBÛ

Şil dikir..
Camên bihilmên ku yên min,
navê te lê nivisî.
Min guh da dengê baranê.

ÇOK ŞEY DEĞİŞTİ

903. günü, gülüşünü benden çalışının.
O gün bugündür darmadağınım.

Çok sey değişti..

DANEZAN

Naçim
Rondikê çawê xwe ji çi kesê naveşêrim.
Naçemînim..
Nagirim rûyê xwe, bibîne temenê min.