Halil Şakir Taşçıoğlu Şiirleri - Şair Ha ...

İsrafil’ in borusu sanırım erken öttü,
Dönüp bir bakın hele şu dünyanın hâline!
Diller mi dönmez oldu, kelimeler mi bitti?
Kimsenin sözü geçmez, evladı ayaline...

Âlem tersine dönmüş, bey meçhul, meydan ıssız…

Yarayı döşten aldım, düzler yokuş geliyor!
Her şeyden geçiyorum, candan geçemiyorum.
Üç mevsimi bitirdim, ömrüme kış geliyor...
Tarla mı keseklendi, ben mi kaçamıyorum?

Derdim gönlümden değil, göğsümdeki yaradan

Bir güzel gördüm ki, âfet-i yekta!
Gözleri bir âlem, bakışı bir hoş...
Bambaşka bir tat var elma yanakta,
Gül dudaklarını, büküşü bir hoş...

Çözülünce saçlar, rüzgâra karşı

Sormayın halimi hiç, görseniz bende bir naz...
Çok yoruldum elimle başıma dert sararken!
Katı hiç açılmadık dertler buldum ben bu yaz,
Saçımın tellerini suçladım hep tararken...

Tuttum bütün vebali yükledim ak saçlara...

Dedim, önümden çekil, karaltı olma sakın!
Milleti millet yapan değerlerimi yıkma!
Dinim, dilim, tarihim, onlar lütfudur Hakk’ın
Ya ilkelerime uy, ya da karşıma çıkma!

Söylenmedi mi sanki “tarihimle oynama? ”

Kabarıp köpürmeden sessiz, sakin akarken
Suyu başka mecraya taşımak nerden çıktı?
El âlem halimize hasetlenip bakarken,
Kurumuş bir yarayı kaşımak nerden çıktı?

Asla şifayab olmaz kaşındıkça yaralar!

Uçurumun ağzına getirdiler yurdumu!
Biri aşağı itmiş, kimin umurunda ki?
Yetim çocuklar gibi yatırdılar ordumu;
Şeref haysiyet bitmiş, kimin umurunda ki?

Hiç ayrılık gayrılık yoktu daha önceden...

Bu memleket ne kargalar besledi,
Böyle şaşı bakışımız ondandır...
Hain çıktı, sırtın dağa yasladı;
Bizim yürek yakışımız ondandır!

Soğuduk tüm vatan kadri bilmezden!

Güzel bir göz taktı beni peşine,
Sürür gider bilmem nere ahirim?
Rastlamadım bu âlemde eşine,
Yanarım, hoş görünse de zahirim...

Aklım aldı hem de bir çift yeşil göz...

Bıraktım sılada canı, cananı;
İçime kurt gibi yerleşti gurbet!
Kalmadı hayatın hiç heyecanı,
Canımla, tenimle birleşti gurbet...

Hasret acı diye özlediklerim,