Kaybederken insanlar sevdiğini,
Ağaç kabuğuna saklanıyordum.
İnsanları seyrederken açıyordu hayat,
Göz pınarlarımın kapağını.
Bizler oturduğumuzda Halil İbrahim sofrasına,
Onlar, önümüzdeki ekmeğe meylediyordu.
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta