Halil İbrahim Keçebaş Şiirleri - Şair Ha ...

bir cami avlusunda dileniyorum
güvercin dolu cami avlusunda
hangi şehirdeyim bilmiyorum
ve hangi camide,
ayak bastığın hangi yolda?
önümde mendil, gözlerim kapalı

Aşkımız bitti çekip gittin.
Şimdi oluk oluk kanıyor yaram;
Gelmek istersen kalbimde yerin…
Ömür boyu bitmeyecek sevdam

Ne hoş böyle habersiz sevmek?

İstanbul yazdı tarihin altın sayfalarını,
Nakış nakış işledi yedi tepeye;
Bir rüya ile bağlandı O”na
Sultanlar, padişahlar, krallar hayran
İmparatorluk olmaz, İstanbul olmadan…!

Seni yaşayabilmek var ya
Uzanıp tutamadığım dal gibi
Ahh! Nerde yüreğimin sahibi
Tadına doyamadığım rüya!

içimde çoğalıyorsun yer yer

Her şiirin bir rengi vardır.
Mavidir bu şiirin rengi de, masmavi;
Denizden yeni çıkmış bir şiir,
Müjdeler balıkların sevincini.

Gökyüzünden damlalarla düşmüştür bu şiir

İlim yoluna açılan bir kapıdır öğretmenler
Bütün çocuklar arkasından koşarak girer
Geleceğe giden küçüklerin ümidini besler
Canla başla çalışır bir öğretmen

Yılmadan usanmadan öğretir alfabeyi

Ölüme benzer bir şey var şarkılarda
Ölüm gibi soğuk ve gerçek
Her defasında sanki cehennem azabı
Ölüp ölüp dirilirim acı çekerek

Ölüme benzer bir şey var şarkılarda

Ne şiirler yazdım kalemsiz
Semanın yüreğinde asılı durur
Gece karanlıktır gündüz silik
Görünmez bir hayal olur

Ne şiirler yazdım kalemsiz

’’Tenhaca bir yere çekilip’’
Öyle yazmak isterdim bu şiiri
Doğururcasına;
Ne başımda duran lamba
Ne de üstüme gelen dört duvar
Tenhaca bir yere çekilip

Eylül,hüzünlendirir beni her seferinde
Neşe dolu yaz mevsiminin bitmesi…
Rengarenk ağaçların ayrılık gözyaşı dökmesi…
Bir matem rüzgarı eser eylül günlerinde

Fakat bir başkadır eylül akşamları