Halil Gürbüz Şiirleri - Şair Halil Gürbüz

Beni hatırla, kırmızıyı, kızmış durup bakar-san;
Ki gülü-verdiğinde unutma bey-itlerimi de;
Yalnız gezer-sen sakin sokaklarımda.

Hepinize miras olmus kıta-kıta...
Az gelirdi dün-ya bugün-deyim denizin-izle döndüm adama ya

Susamayacağım...
Bu güzel sözlerin üzerine bile...
Susamayacağım...
Herşey güzel ama anlamsız benim <-evremde...
Dinleme-sen durma-san git-sen işine...
Ve dinlenmesek bizler er-er mi geçmişten bu güne;

Hayata bu kuralları koyanların seceresini çıkarsınlar...
Hepsinden şikayetçi, adaletlerinden şüpheciyim..!

İki gün güleryüz gösteremeyecek miyim; hayata..?
Üç gün yüzünü güldüremeyecek miyim; kimsenin?
Bir gün içinde gömülecek hayatın mazi_si_ne; geçmişim..¿
Birgün ölecek son defa; bu beden de, ben_de; susacak sözlerim...

Ne tahammülsüz oldum artık yanlışlara, doğrumu dediklerim...

Üstüme çeker oldum yalnızlıktan bulutları.
Bahtım kara kar-adan_da dinle yağmurlarımı.
Ağıtları göğe yükselirken zevâlimin,
Don-durulmaz merkezinde zaman;
Ruhsuz-san, ah-valimin terk-i şehirler-inde!
Yine toplanır hatta, ömrümün başında kahroluşların,

Asla ve asla... Bir erkek, bir kadın;
Bir kadın da bir erkek gibi hissedemeyeceği içindir;
Tam anlamıyla birbirini de anlayamaz...

İnsanların çoğu... Zaman-zaman
Farklı bir arayış yada kaçış içindir ki;

Eridik
ezildik
Eskidik... Artıkk...

Yaptığın her hata seni daha kusursuz hale getirecektir...
Hatalı olanı bağışladığın kadar büyümüşsündür gözlerde...
Uslanmayan bir gönül, sevebilen birini, emin ol ki özler-de!
Bu gün de dünkü gibi sanma gelecek yarınlar-da bilinmez-iz!

Aynı yolun yolcusuyuz
Hepimiz, aynı otobüsteyiz...
Bindiğimiz duraklar,oturduğumuz koltuklar,
Gördüklerimiz farklı olsa da..!
Sonunu bilmediğimiz bu yolculukta
Bir durak var ineceğimiz.

Farkındaysanız ben yaź arken anlarım da ölüyor.
Ve bir anım kalmış oluyorsa da geriye;
Kalan benim (yarım) olmuyor yine de!
Tabi bende yaşanmayacak, ki sonsuz gelecek hayatlar-da ardımda kalacak.
Fakat süre; gidişatım(iz) hep böyle¿