Sonbahar vaktidir şimdi
Sevgilerin tükendiği mevsim
Yaprakların dallara küstüğü
Gidenin hiç gelmeyeceği mevsim artık
Şiirler bu mevsimde yazılır
Bugün ilk kez gün doğumunu hüzünle izledim
Bu gök bu sonsuz mavi hep bu kadar uzak mıydı
Güneş ne zamandır bu kadar soluk
Bulutlar ne zamandır bu kadar gri
Gökyüzü çok yakın
Sokaklar boş ıssız olmadan boş
İnsanlarla dolu bir boşluk
Sokaklarda ayak izleri var
Yağmurda ıslanmamış ayak izleri
Cam mı açıktı
Bu üşüme nerden çıktı
Ruhum soğumuş galiba
Kutuplar gibi değil
Ölü bir beden gibi
Birçok kez ölmüş bir beden gibi
Bir kutu almıştım seni ilk gördüğümde
Seni anlattığım dizeler var içinde
Sana verecektim eğer gitmeseydin
Gönlümdeki seni anlatacaktım beni tanısaydın
Sen ben ve gece
Ay ışığının yaldızlı parıltısı altında buluşmuş iki sevgili gibi
Gece evden kaçıp birbirini görmeye giden iki genç gibi
Yıldızları izlemek için ışıktan saklanan aşıklar gibi
Sen ben ve gün
Nefes almak
Ama böyle dolu dolu
Ciğerlerine hayat sığarcasına
Ciğerlerine gül bahçesi sığarcasına
Sevdiklerine sarılmak
Yeni bir müzik keşfetmek isterim
Kimsenin görmediği bir denizi görmek
Adım atılmamış bir toprağa adını kazımak isterim
Seninle birlikte yeni bir dünyaya gelmek isterim
Sensiz ben eskiyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!