Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Kalmamış muhabbet ne evlatta ne yarda
Kimseyi Allah bırakmasın derdiyle darda
Bülbül figan eder olsa da altın kafeste
İnler durur yavrum aheste aheste
Zaman geçer dünyada ömür biter bir anda
Nice yolcular uğramış geçmişlerde bu handa

Ay dolunay benim gönlümde
Karanlığın gönlümde ziyası yok
Bin bir çiçek var sevgi bağımda
Bülbüller öterken seher vaktinde
Kainatı yaratanın sır kapısında
Dünyamda nefretin zerresi yok

Öğle bir sevgi ektin gönlüme hiçbir şeye yer kalmadı sevginden başka
Rahmet yağmuru yağdırdın rabbim üzerime susamıştım böyle de aşka
Karanlık dünyama nur oldun, sevgi oldun, rahmet oldun rabbim sen
Mevlana gibi, yunus gibi, kerem gibi âşıklar gibi candan seviyorum ben

Yunusların aşkı ile
Yandım tutuştum gül ile
Figan ettim bülbül ile
Şefaat et ya Muhammet
Can Muhammet

Kader
Nasıl bir derttir aşk kimse bilmiyor
Kalplerin yarası niçin geçmiyor
Kanlı göz yaşlarını kimse silmiyor
Hayatı insana zindan edersin kader.

Her derde de dermanda sensin
Hayatta güneşsin sen kadın
Sen hayatta canandır adın
Gönüllerde sultansın kadın.

Yazıldın erkek kaderine

Gönül dergahında senin ismin var
Kainatın her zerresinde güçün var
Her hikmetin içinde bin bir sırrın var
Sırlarından bilenlerinden eyle Allah’ım

Gözlerden akan yaşlar hep senin için

Ömür gitmiş,hayat bitmiş
Gönül her zaman zararda etmiş
Söyleyin buna kim aldırış etmiş
Kervan bile dünden gitmiş

Halil Çolak 4.2.1974 Erzurum

Elinde tüfeğin geçit vermez dağları da gezersin
Vatan için her zaman canını da ortaya koyarsın
Her deliğin içinde kahpe dönmeleri de ararsın
Düşmeyin dikkat edin pusuya da kınalı kuzularım

Karlı sarp dağlar düşmanın pusu atacak yerleri

Bütün geleceğimiz iyi olacak diye umuyorum
İçinde sevgi olan sözcüklerin hepsini seviyorum
Umutsuzluk, sevmeyen insanların, insana eseri
Mevlana’yı Yunus’u onun için delice seviyorum