Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Ellerimi açtım kıbleye duaya durdum
Anlaşılmaz duygu içinde kendimi buldum
Ruhum boşluk içinde hakkı ararken
Hakka giden gerçek aşkı bulmuşum

Yunuslar,Taptuk’lar geçti aklımdan

Erzurum kendine özgü bir gizemdir
Ozanlarımda gözü hakta da gezendir
Bu uğurda nefsiyle savaşta verendir
İklimi sert insanı kamil olan Erzurum

Halil Çolak 25.10.2005 Ankara

Sana dar gelirdi, bu dünyada yerlerde göklerde
İmanın kuvvetlenirdi Allah yolunda her seferde
Kerametin sayesinde Gelibolu’ya sallarla geçtin
Türk’ün ebedi sancağını Gelibolu’ya diktin

Halil Çolak 13.9.2005 Ankara

Karanlıklarla boğuşuyor bu aziz millet
Her tarafı sarmış korkunç bir zillet
Nerde savunduğumuz o milli devlet
Yurduma ne zaman güneş doğacak Allah’ım

Kürtte özbe öz Türk’ün oğuz soyudur

Gülmek varken ağlamak niye
Birlikte olmak varken ayrılık niye
Mutluluk içinde yaşam varken
Acılar içinde kıvranmak niye

Gözümden damlayan iki damla yaş yakar yüreğin
İzdıraptan kavrulur gidersin çünkü anamsın benim

Halil Çolak 14.5.2006 Ankara

Bizi bize düşman etme Yaradan
Türkü türkten ayırıma yaradan
Kurtulamam ben bu dertten yaradan
Onun için gece gündüz ağlarım

cahiller itibar görmezdi eskiden

Bütün canlılar bile ana karnında,
Çiçekler açacağı tomurcuğunda,
Şimşekler çakarken gökyüzünde,
Onlar huşu içinde Allah’ı zikreder,

Bülbüller öterken gülün dallarında,

Evlat ananın dilini,Ana anasının dilini
Konuşuyor doğurmayan anasının dilini
Unutmuş kendisini doğuran anasının dilini

Halil çolak 29.5.2006 Ankara

Gökteki yıldızlar nasıl yalnızsa
Gece gündüz bende yalnızım
Bir kıvılcım olsa ben yanacağım
Beni anlayan yok bende yalnızım

Yalnızlık bende hicranda olacak