Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Vatan denilen ATA kanımla yoğrulmuş toprak
Dünyada yok cennet gibi olanda bu toprak
Dağlarını sarmış bin bir çeşit renkte yaprak
Uyan,uyan millet, cennet vatan elden gidiyor

Sen damarında söyle hangi kanı taşıyorsun

Sensin her derdi bana reva gören
En acımasız tavırları,sen bana alan
Deli olduğumu sen beyan eden
Acıları bana yaşatan sen değilmisin?

Sergüzeşt ettin ey sema sen beni

Baharın gelişini haber verir bir çiçek
Her seven gönülde olurdu yine çiçek
Aşkı sevdaya insanı da salar bir çiçek
Keremi aşık Kerem yapanda bir çiçek

Aşığa aşılmaz dağları aştıran bir çiçek

Özlüyorum seni başbuğum
Bak Vatan ne hale geldi
Önüne çıkan yok PKK azıttı gitti
Millet ozledi o Vatan sever gür sesini
Bende,Seni çok özlüyorum Başbuğum

Ahi yan-ı Rum meşhur olan adında senin.
Esnafa ticari ahlak nasıl olur onu sen öğrettin.
Osman Gazinin dualarla sen kuşattın
Osmanlı denilen ulu çınarının temelini birlikte attın
Her köşende birçok ulu kahraman yatıyor Gelibolu

Gurbete dolaşırken yalnız başıma,
zehir katma helal olan aşıma
coşkun akan çağlayan sularıma,
bent vurup eyleme gurbet!
yorgun bedenime yükleme yükün.
hayatım hep çileyle bütün

İmsak vakti çoktan geçti
Artık yine sabah oldu
Gaflet uykusu da yetti
Uyan millet sabah oldu

Yeter gaflette uyudun

Vatan için işte burada vuruştular
Kahramanca bu topraklar için şehit düştüler
Çeyizleri sandıkta yavukluları yalnız kaldılar
Kitabede yazıyor işte o kahraman kızlar
Şehit düşenler yatıyor Erzurum Aziziye tabyalarında

İzmir’in Efesini
Torosların Afşar’ını
Ankara’nın Seğmen’ini
Bilecik’in Yörük’ünü
Elazığ’ın Gakkoşunu
Erzurum’un Dadaş’ını

Senide anlatamazdı ozanlar nede şairler bile
Ülkü denilen yüce sevdayı getiremezdiler dile
Hatıralar unutulmuş gitmişti mazide kalmış bile
Yaşattı bana özlemi de ülküdaş bu Yörük evi

Karşıdan el sallıyordu gönül dadaşlarım