Halef - Selef Şiiri - Sinan Bayram

Bir gölgedir geçip giden,
Bir izdir kalan…
Zaman, avuçlarımızdan süzülen
Bir tespih tanesi gibi kırılırken
Sesini duyarım seleflerin:
“Biz buradaydık.”

Toprak, hafızası en derin olan kâtip,
Ayak izlerimizi mühürler
Ve halefler, o mühürden okur
Kendi kaderlerini.

Ben—henüz yarım bir cümle,
Selefimin bıraktığı nefesle
Yeni bir harfe dönüşen.
Her adımım, bir öncekine dayanır,
Her sözüm bir öncü çağrının yankısıdır.

Bilirim ki yol, tek bir kişinin değil;
Bir zincir uzanır karanlıkla aydınlık arasına—
Kimi halka kırılgan, kimi ateşten dövme.
Ve biz, o zincirin bıraktığı titreşimin
Sadece bugünkü sesiyiz.

Selef, bana geçmişi fısıldar:
“Unutma, senden önce de vardı sorular.”
Halef, ufukta yanıt arar:
“Ve senden sonra da sorulacak.”

Böylece zaman,
Öncekinin gölgesinde doğar,
Sonrakinin umudunda büyür.

Ben ise arada,
Bir nefeslik insan…
Felsefenin ince ipinde yürür
Ve anlarım:
Ne tamamen selefim,
Ne tam anlamıyla halef…
Sadece aradaki sır,
Sadece geçip giden bir an.

Sinan Bayram