Hal Şiiri - Nejat Karagöz

Karanlık ufuklardan süzülüp gelen melal
Gül mahzun ve mükedder, bülbül efkarından lal

Gerçek aşkın ezeli peykesi ruhu kuşat
Fena alemden kurtar o sonsuzluklara al

Müjdeler gibi, serapa rahmet yağsın da
Paklasın yüreğimi o ma-i zülâl

Erit ruhumun karanlıklarını nurunla sen
Öz benliğinden ruhuma lem’alar sal

Kainat siyah atlas gibi engin, esrarlı
Güneşten meş’ale tut, cehalete ışık sal

İrfan olsun bu, ışık, elbet furkan ışığı
Deryalar gibi rahmet, ruh cemalinle hem-hal

İlm üstüne yazılmış ne var alemde, aşktır
Cümlesi o kitabın, kovandan bir damla bal

Yüzler hakka döndükte bir ömür bir dakika
Binlerce alem bir söz ve sadece kıyl ü kal

Dinlemek söylemekten yeğdir ehl-i irfanda
Hakkı söyleyen dili, dinleyen kulağı al.

Mansur ‘ u berdar eden hududullahı ihlal
NECAT bulmak istersen, hakkın çizgisinde kal