İçinde olduğumu hissettiğim her saniye
yeniden varoldum.
Özünden yeni bir 'Ben' yaratıyorsun; tıpkı bir anka kuşu gibi.
Beni sen yaratıyorsun; küllerinden.
Yağmur yağarken şehrimin sokaklarina
Sen gelirsin aklima
Bir yağmur tanesinin yere düşüp
Bir göl oluşturduğunda...
Bitmek bilmez bir yolun başındayım,
Gözümde birkaç damla yaş
Ve kulağımda bir halk türküsü; anlamını bilmediğim.
Peki ben kimim? İşte bunu ben de bilmiyorum.
Ne kalır ki bizden geriye
Silik bir hatıradan başka?
Belki de bizi hatırlayan bir dost bile kalmazken
Hatırlatır hiç tanımadıklarına şu yazdığım iki mısra.
Kül rengine büründü gökyüzü sen gideli
Derken aniden bir görültü koptu küllerin arasından
Herbiri ağlamaya başladı kalabalıktaki yalnızlığında
O da ne yoksa ben miyim ağlayan yastığıma gömülmüş!
Özlemek güzel de beklemek çok zormuş.
İlk kez farkediyorum bu tür yalnızlığı
Dışarıda gürül gürül yağan bir yağmur var,
Sen yoksun!
Yokluğunda,yokluğunda üşüyor rüyalarım
Rüyalarıma girersen ancak ısınır bu gözlerim
Dört yanım cehennem,
Dışarıda gürül gürül yağan bir yağmur var
Hasretin bir çığ gibi büyümekte sevgili,
Yokluğunda gündüzlerim
zifiri karanlıktan başka bir şey değil artık.
Tıpkı bir demet papatyaya benzeyen ellerini özledim,
Ve bu papatyaların başımı döndürüp
beni benden alan kokusunu...
Seni sevmektir kuşkusuz en güzel şey
Ve kalp atışlarının çıkardığı sesten
uyuyamamaktır bütün gece.
Seni yaşamaktır aşk;
Düşündüğünde bile mutlu olmak gibi.
Her yalnizlik bir suskunluktur; olmayan bir yerde ve kimsesiz kalışlarda,aynalarda bile...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!