Nihal'im Hakk'a Gideni Aramayız

“Nihal’de Vuslatın Seyri”

Nihal’im, sen durdun
Bir esrik rüzgâr gibi hafif,
Bir tevhid dağı gibi sâkin…
Zaman bile sustu huzurunda,
Çünkü sen ânın sırrıydın —
O ân, sana vuslattı.

Gök, Nihal’ime bakarken
Yavaşça renk değiştirdi…
Güneş, vedâyı erteledi,
Zira Nihal’imle ayrılmak güçtü.

Sen baktın Nihal’im,
Dışa değil, içe —
Belki kalbindeki mekâna,
Belki sırlanmış bir ayete,
Kimsenin bilmediği bir hakikate…

İşte o dem anladım:
Nihal’im sadece güzellik değil,
Senin içinde yürüyen bir sükûnet var —
Nûru bile huşûya döndüren bir derinlik.