Haki Şiiri - Ahmet Günbaş

Oğlum Umut Erdem'e

I.
'Oğul gitti' diyor ceylan ağıtı
'Oğul gitti...'

Avcısı bıyık altı...
Puslu sirenler vadisinde
delik deşik ediyor günlerimi
Yüreğimden geçen ırmağı vuruyor ilkin
hedef şaşmaz hüneriyle
Buruşturup atıyor ormanımı
Patikaların gözü yaşlı
uçurumla sonlanıyor hevesi

Kapıma iki nöbetçi dikmiş haki
Yok başka renge meyil
Giriş-çıkış nizami

II.
Nasıl da çoğuldun oğul
Bıçağın kemiğindeki inilti
yadsıyor vuruşkan sahteliği
Ah, keşke aşk kesseydi seni
Bir çift postal sarkıyor mektubundan
bağcığı dağınık fırtınalı
dörde katlanmış yalnızlığı
üşümüş peronlarda trensiz
Çamurunda debelenen sesler tortul
ve kayaçlarımı dolaşıyor
'Ara beni, diyor 'ara beni. Haydi ara! ..
…Koyduysan gençliğimi yerinde bul! '

'Oğul gitti! ' diyor ceylan ağıtı
'Oğul gitti! ...'

Kör zamanın çanları
inada bindiriyor yitikliği

Mavi Yaren, Ekim-Kasım-Aralık 2006