çamurdan batak, sevgiden uzak
ve kandan sıcak bir anda terkettim çocukluğumu
yeni vazgeçmişken çamurlu sokaklarda
çelik çomak oynamaktan
körpecik yüreğim sığmaz oldu bedenime
çocukluğumdan tek hatırladığım
önü delik ayakkabılarım
ve komşumuzun oğlundan aldığım lastik bir toptu zaten
yo! hiç kimseye suç bulmuyorum
yalnız isyan ediyorum.
ben bu hayatı hak edecek ne yapmıştım ki?
şerefice yaşarken hep kaybettiğim için mi?
yoksa şerefsiz bir kurşun gibi patlamaya
hazır olduğum için mi?
haketmemiştim elbet
şerefsizce çalıp cırpmayı
köprü altında bali çekmeyi
yahut parasızlık yüzünden ekmek çelmeyı
hayır idam sehpasında ter dökmeyi haketmemiştim elbet
çocukluğum hasretim,
çocukuğum gözyaşlarım,
çocukluğum nice yırtılan, tarih kitabımınsayfalarındaki geçmişim
haketmemiştim elbet
isteksiz bir biçimde çocukluğumdan vazgeçmeyi
nice haketmeyenler gibi...
Kayıt Tarihi : 14.5.2002 18:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!