Hakan Yükün Şiirleri - Şair Hakan Yükün

kimler geldi;
kimler geçti.
bir tek senin yerin değişmedi.
acı,hüzün ve gözyaşın
emanetindir.
korumak içndir yanışım

düşlerime
ağır beyaz bir kar tanesi düştü.
soluksuz kaldım
dokunamadım.
en soğuklarına gizledim yüreğimin
ulaşamadım.

gözlerin gözlerimde gizli arzular,
gözlerime bakıp ruhuma dolar.
benliğmde olmadık yaralar açar.
gönül çelen gözlerin...
..h.y....gönlümü çelen sözlerin

hazan yapraklarının umarsızca tutunduğu rüzigarda;
solmuş ruhlar savruluyor.
hey gönül bahçelerinin mastarı,
kirpiklerinin ucunda örümcek ağları
ve ağına tutulmuş bir damladır göz yaşları.
kuytu kıyılara dalga dalga can vuruyor,

saatler ihtiyarlamadan öncesi,
minik bir yele hasret gönül penceresi.
can arama,
kırılacak ne varsa yüreğimde paramparça.
sonsuzluğa ulaştı bakışın,
dört melekte gizli adın....

aşık ama ozan derya,
görme işi göz inen değil.
niceleri bakar deryaya,
hayal gerçek inen değil...h.y.aşk

Dağlara yatmış güneşin kızılını almış gözlerin,
Dolgun başakların sarısını çalıp
Okyonus mavisinin derinliklerine çekilmiş gözlerin.
Daldığım,sonsuzluğunda nefessiz kaldığım.
Gök kuşağında salındığım,kuzey ışıklarında gözlerin
Ve ışıltısında duygu yüklü atmosferime düştü renklerin.

örümcek ağına yakalanırda gönül;
ruh ürkek,beden titrek.
gülke zehir, zemberek.
gülke ateş çemberi,kokusunda sevda....h.y...dokunma......

hey güzel sana aşık olanlar ne yapar?
göz yaşlarına düştüğünde yağmurlar.
ses verdi karanlık güzele;
ya senin ıssız gecelerine düşen aşıklar ne yapar dedi güzelde.
hey karanlık gece,gül ve ece.
sevgilerin en yücesi bende AŞK tek hece.

geçmiş yıllarıma kurban verdiğim güven,
tohum olup yeşillenecek mi bilmem.
sırtımdaki bıçak yaraları karanfil karanfil açarmı yeniden,
kanarmı bilmem.
kimler için öldüm gülüm,
korkmuyorum sevginden nede hançerinden.....