Kar düştü mola memleketime
Bastırmıştır şimdi kar ile boran
Nasip olursa gelmek seneye
Kurarız yaza tarlada harman
Uçun kuşlar uçun doğduğum yere
Toprak damda damı loğollar
Dama yağmış iki metre kar
Alta insen her yerden su damlıyor
İşte memleketimden bu manzaralar
Uzanmış süğükten aşağı bakıyor
Hey hayat sen hep böylesin
Kim ne derse bırak söylesin
Nasıl olmak istiyorsan sen hep öylesin
Kimse dokunamaz sana
Bazen kör bıçak kadar acımasız
Bazen balta girmemiş orman gibi ıssızsın
Dostun dergâhında bulup bir köşe
Sabah erkenden koyuldum işe
Saatim gelince dört buçuk beşe
Yavaş yavaş evime dönmek isterim
Kalbimden çıkarıp dünya derdini
Işığım oldun karanlık gecelerime
Mana oldun dilimdeki hecelerime
Bahar oldun kalbimdeki çiçeklerime
İyi ki sen doğdun canım sevgilim
Her şey seninle hoş senle güzelmiş
Bir Bilsen Uzaklarda Neler Neler Çekiyorum
Her Saniye Nefes Gibi İnan Seni Özlüyorum
Yokluğun O Kadar Acı Veriyor Ki Şu Canıma
Ne Zaman Seni Düşünsem Dalarım Hep Uzaklara
Hasretin ağırlaştı bağrımda
Ölecek gibi seni özledim
Gözyaşlarım akıyor damla damla
Ağlayacak gibi seni özledim
Ne bir avunacak yanım var şimdi
S en ağladığımda başımı yasladığım
E llerine dokunduğumda huzur bulduğum
N e dünüm ne yarınım
Sen gittin kokunu özledim
Sen gittin yolunu bekledim
Seninle hayaller düşledim
Senden ayrı kaldığım zaman
Sensiz bir anlamsız hayat
Evimin neşesi huzuru sensin
Peşinde ömrüm varsın tükensin
Senden ayrı kalamam bunu bilesin
O kara gözlerine baktıktan sonra
Bedenim olsa da kalbim ayrılmaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!