Din perdesine bürünmüşler,
Dinsiz dinliler...
Hak yolunu satmışlar,
Çıkar için diriler.
Kitap okur, bilmezler;
Sözünde âlim görünürler,
Kara cahil,
Gönlü fesat,
Gerçekte hainler.
Hak diyerek zulmederler,
Masumları incitirler,
Allah’ın adı ile kandırır,
Mali mülkü çiğnerler.
Cennet satar, günah alır,
Cehaleti büyütürler.
Gerçek dinin özünde var:
Akıl, vicdan, doğruluk,
Sevgi, merhamet, adalet,
İnsana sonsuz bağlılık.
Ne gösteriş, ne hırs, ne de çıkarcılık...
Kulluk, hak dini saf yaşatır,
Budur Allaha kulluk.
Kayıt Tarihi : 8.10.2025 12:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir köyde, halkın inancıyla oynayan sahte bir âlim vardı. Herkes ona güvenir, sözünü Tanrı kelamı sanırdı. Bir gün, köyün en yoksul çocuğu, o âlime bir soru sordu: “Hocam, Allah adaletli değil mi? O zaman neden senin sofran dolu, benim karnım aç?” Âlim cevap veremedi. Çünkü o an, hakikatin perdesi yüzünden düşmüştü. Köylüler o günden sonra anladı: Gerçek din, gösterişte değil; vicdanında temiz kalabilen kalplerdeydi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!