Hak Ettik Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

bu akıp giden nedir
adı hayat, gemisi zaman
elimizde kalan bizim istediğimiz mi
yoksa mecbur kaldığımız mı yaşamaya
biliyoruz aslında gerçeği
alınan yollar
geçilen sular
aşılan dağlar
geri dönüşü mümkün kılmıyor
gerçeği söylemeyi engelliyor
mahkumiyetimizi uzatıyor adına kader denilen
..............................................................duvarları kalınlaşıyor hapishanenin
cesaretimiz kırılıyor
karşı kıyıda martılar uçuşuyor
içimde güvercinler hapsolmuş
hürriyet gözle görünen yerde
ama zincirler alabildiğine kalın
cesaret yürekten uçup gitmiş
esaretinde alışkanlıkların
bir çocuk hayal kurar
ben hayallerimi satarım
affı yoktur onlar uğruna işlediğim günahların
günahsa ben yanmaya razıyım
benim ateşimden daha fazla ateş varsa beni yaksın
ben cehennemi yakarım
cehennem soğuk kalır yüreğim yanında
cennet çöl gibidir
canışığımın büyüttüğü vahada
son gece sigara almaya gittiğini hatırlıyorum,
....................................... sohbet yarım kalmıştı
dönmedin, içkimiz sarhoştu, biz alabildiğine ayık bekledik seni gelmedin
merak ettik arkandan seyirttik
ben, ben ve yine ben tam üç kişi
üç yöne dağıldık
sen dördüncü yöne gitmiştin
daha fazla bölünemedik
hangi yöne gitmiştin bilemedik
işte ogün girdim hapishaneye,
............ ben beni benimle mahkum etti, hayata zehir tadı kattık
aynı hücrede yattık tam otuz yıl
birgün gardiyan açtı kapıları
af çıktı dedi
ama bizi niye bağışladıklarını bilemedi
suçumuz neydi hatırlayamadı
ben benimle bana bakarak dedim ki
biz sevdiğimizi kaybettik
her cezayı hakettik