Beyaz önlükler doluştu yine zihnimin dar odasına,
Şakaklarıma dayanan o soğuk metal, sanki bir infaz.
Seni benden söküp almak için her gün kurulan bu pusu,
Damarlarımda dolaşan o ağır, o uyuşturan ilaç uykusu…
Göz kapaklarım ağırlaşırken bile tırnaklarımla duvara,
Adının son harfini kazıyorum, merhem ile kapanmıyor zihnimdeki yara.
Ah, Günebakan! zamandan bezmiş,
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,
Devamını Oku
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta