Sessizlik haddini aşar bazen,
fazla susar konuşması gereken zamanlarda.
Bazen de susması gerekirken konuşur,
konuşulmaması gerekenleri.
Yağmura duracak bulutları susturur.
Hırçın bir rüzgar gibi savrulur içeriye.
Kırık camlar gibi keskin sessizlik,
bir yudum huzur, bin parça özlem için.
İçimde Sezen söylüyordu
dışımdaki sessizliğe...
“Yalnızlık Senfonisi.”
Bu yağmurlar, bu susmalar,
bu kırıklıklar pusu kurmuş.
Bir şarkının sustuğu yerden
başlamış içimdeki isyan.
Gecenin en sessiz yerinde
bir nota gibi titreşir, konuşmadan.
Kelimeler daha çok kırar canları.
Bir perde gibi iner gece
ve sessizlikle örtülür özlem.
15/09/2025
01:29 #wahran
@demlenmisSiirler
(562)
Demlenmiş Şiirler 2
Kayıt Tarihi : 20.9.2025 01:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!