Hadi Ölelim Şiiri - Orhan Koldaş

Firari uçurumlar diyarındayım
Sürgün bir deniz yolculuğunda
Mor entari giyinmiş balıklar
Kamçılıyordu ellerimizi
Uyanmamış gecelerde
Yitirmiştik arkadaşlarımızı
Kaç kişiydik
Hep kaçları oynuyorduk?
Kalplerimiz ürküyordu karanlıklardan
Küllerini savuruyordu
Yokluklar...
Yoklukları soluyordu gözlerimiz
Umudumuzun sürgününde
Çığlıklarımız esir düşmüş
Ruhlarımız tesellisiz
Önce volkan oluyoruz
Tenhalaşıyoruz sonraları
Topraklarımız boğuyor
Gaflet sarmış aşklarımızı
Böyle mi yaşanırdı?
Böyle mi ölünürdü?
Oysa ne kefenler giydirdik tarihe,
Ne ateşler yaktık hasretimizle...
Kurtulamıyoruz işte,
Kurtulamıyoruz.
Çapraz ateşlerin yatağında,
Mahçup oluyoruz,
Acılarla örtünüyoruz.
İşte yine bir sabah,
Başka bir firari ölüm,
Başka bir kırık dal...
Ne kolay arkadaş,
Göçüp gitmek.
Dağlarımızda yas,
Ovalarımızda ağıt,
Ve umudu kırık bir ana...
Dönsün semahlarımız,
Meçhul bir adres bekliyor.
Hadi bu sabah ölelim,
Kalsın sesimiz...
Yarın sabahta ölelim,
Kalsın...
Kalsın şerefimiz.