Hacze Müsaitsiz Yaşam

gece en kıvamlı siyahındayken
kalemi kağıda akıttığımda bir hesap çıkarttım
hayattan alacağım vereceğim varmı diye.
kalemimin karası kadar kara idi netice.
dibe kadar borçlanmışım hayata.
hacze müsaitsiz görülmüş yaşamım.
öyle şans eseri gelmişim bu güne.
azalmışım elbet noksanlığım ile
utana sıkıla çıkmışım sokağa.
alnımda yazmıyor ya
kimseler anlamamış yetersizliğimi.
kimse anlamamış ama ben
ele güne karşı çırılçıplak göstermişim suretimi.
kah gülmüşler palyaçoymuşum gibi
kah acımışlar berduşmuşum gibi.
ne kalmayı becerbilmişim ne de gitmeyi
gecenin kasveti düşmüş kahvemin kıvamına
dilim mayhoş akılm bir hoş gönlüm sarhoş olmuş
bir fincanın etraında gecenin ışığı ile
kapanmış gözlerimin gerçeği
üzerimde tiril tiril yalnızlığımın ferahlığı.
açın ışıkları yalvarırım sevmedim bu karanlığı...