Görünce seni gözlerim kamaştı
Aşkın içime akıp doldu taştı
Anlatamadım dillerim dolaştı
Seni seviyorum diyemedim
Dayanamadım haykırmak istedim
Kastro sanki bir ölüm limanı
Karadenizin yokmuş dini imanı
Unutamam 12 temmuzu ve o anı
Karadeniz aldın bizden muratımızı
Göklere yükselttin feryadımızı
Bir ömür boyu ümitsiz
Nasıl yaşarım sensiz
Aşkın içimde bir yara
Bırakıp gitme çaresiz
Bir gün belimiz bökülecek
Dünyaya bir insan geldi dediler
Emzirip birde isim verdiler
Ağlıyordu haydi gül dediler
Oturmayı öğretip yürü dediler
Yürüdü büyüdü konuş dediler
Veda etmeden gidiyorsun
Hayalinden nasıl kurtulurum
Alışırsın beni unut diyorsun
Söyle seni nasıl unuturum
Güneş unutsun doğmayı
Sevdalandım İstanbul'a aşık oldum
Ben İstanbul'un o da benim içimde
Birden kendimi onun içinde buldum
Ben İstanbul'un o da benim içimde
Terk eyledim kekik kokulu dağlarımı
Beni yaratan o yüce Rabbim
Şüphem yok onun kuluyum
Topraktır benim son sahibim
Ben toprağın oğluyum
Allahım toprağa can kattı
Şu bir nefeslik ömrümüzü
Soldurmasın dert ile hüzün
Sana son çağrım son sözüm
---Geleceksen bu hazan'da gel
--- Bu son mektubu yazanda gel
Ne bahar ne de yaz yaşadım
Sen topraktan mı yeşeriyorsun
Sudan mı havadan mı yayılıyorsun
İnsana bunca acı çektiriyorsun
Kanser senin acımasız adın batsın
Canlar inliyor Tabib Doktor ne yapsın
Hani güneş batar ya tepelerin ardında
Bir kızıl kor kalır ya arkasında
Gidişin akşamın güneşine benziyor
Hani akşam olur karanlık basar ya
İnsan ufuktaki yıldızlara bakar ya
Boynuz kulağı ne kadar geçerse geçsin.
Ama kulağın görevini yapamaz....! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !