Hacı Kamil in Harmanı Şiiri - Tuncay Gürol

Hacı Kamil’in Harmanı

Hacı Kamil’in harmanında top oynardık,
Toz duman içinde, hiç bitmeyecek sanırdık.
Devam ederdi bertinceye kadar dizimizdeki fer,
Eninde sonunda akşam ezanıyla oyun biter.

Uzaktan bir ses: “Hacı Kamil geliyor!”
Bir telaş, bir kahkaha, herkes bir yana kaçar,
Sonra yanlış ihbar, oyun yeniden başlar,
Hey gidi günler der gözden akar yaşlar

Top dereye kaçınca başlardı cümbüş,
“Sen getir!” “Yok sen!” diyerek gülüş.
Atan eğer küçükse yok bu işten dönüş,
Gir derenin içine çamurla dövüş.

Susayınca koşardık Trabzon çeşmesine,
Su buz gibi akardı, doyum olmazdı lezzetine.
Umutlarımızı avuçlardık sanki o berrak suyla,
Sonra herkes düşerdi evin yoluna.

Yıllar geçti… izler silindi ,harman sustu,
O gün Can olanlar bir çoğu toprakla buluştu,
Şimdi , hatıraları akıtıyor çeşmeden akan su ,
Bizim için de başladı hayatın yokuşu

Tuncay GÜROL 20/10/2025