Kahretmek yok artık. ne acı var, ne tatlı
İstediklerin olmayınca küfretmek kızmak,
Ne bi hayal var artık geride nede umut
En sevdigin yanını aldılar senden çünkü
Gönlünün denizinde açılan bir gemiydim...
Hayallerim ise gönlünün denizindeki liman
Ben senle sana seninle açılmayı sevdim
Ben içimdeki sana büyüttügüm hisleri senin için içtimaya çektim
Ömrümün en uzun cümlesini
Sana duyurmak için derin bir nefes çektim
İşlediğim günahların farkına varır oldum
Adım adım yaklaşırken cehenneme
İçimde dipsiz bir kuyu git gide dibe batıyor ruhum en dibe
Şeytanla yapmadıgım anlaşmayı artık unutur oldum
Şimdi koca dağların tepelerin üzerindeki minicik taşlar gibiyim
Mahsun yanlız soğuk ve değersiz
Şimdilerde bi canım kaldı vericek
Zaten oda bana emanet
Ha gitti ha gidecek...
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,