insanoğlu bu
atamaz üzerinde ki zırhı
kelepçelenmiş içerden içerden
yüzerken güyaların seyrinde,
bir umut kapısı gibi
görür,
durur karşısında
açıp içeri girmesi de
ayrı bir vebal
kendi kurduğu tuzak ve engeller
sanki uzatır bir kurumuş dal,
amma velakin
susuz kalmış bir çerçeve gibi
bakar karşıdan
mırıldanır içinden
ah bir de bilse meçhul meçhulluğunu
bize ne kadar ziyade
olur,
yokluk vadisine belki bir şans
ertesinin kucağında,
şimdi ise
ha ateş ha ateş
bir faydası da yok desen de kalleş...
(Berlin,02.08.2017)
Talat ÖzgenKayıt Tarihi : 2.8.2017 15:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Selam ve saygılarımla..
TÜM YORUMLAR (1)