Güzel insan., Şiiri - Murat Ülkü

Güzel insan nasıl olur, bilmek istersen eğer,
Gönlünde hüzün saklanır, yüzünde tebessüm gezer.
Gözünde yaş pınarı, her daim hazır bekler,
Dosta dönerken yüzü, coşar neşesi, gözleri güler.

Geceleri ağlarken, yalnız Rabb'inden diler,
Gündüzleri gülümseyerek, herkese ümit serper.
Hakikat ile halk arasında gönülden bir köprü kurar,
Yaradan'a bağlıdır, Yaratan için verir yaratılana değer.

Oturup kalkan onunla, ferahlık hisseder içten,
Beraber vakit geçiren, huzur bulur derinden.
Nefes alır, nefes verir, özlenir yanındayken,
Varlığıyla ışık saçar, aranır hasret ile yok iken...

Güzel insan odur işte, kalbi akla eşlik eder,
Terbiye etmiştir nefsini, her haliyle örnek olur,
Çer çöp sevgisinden arınmış, yüreği pak ve temiz,
Aranır, bulunur, özlenir; öyle bir hediyedir ki eşsiz.

Akıl terbiye edilmiş, dikkatle her anı süzer,
Kalp ise temizlenmiş, kötülükten uzak gezer.
İki cihan dengesini, gönlünde bir eder, birleştirir,
İşte bu güzel insan, her daim sevilir, adımları izlenir.

Öyle bir varlıktır ki o, varlığıyla yer bile şenlenir,
Sözüyle, duruşuyla, etrafına hep neşe verir.
Hem zor, hem de güzeldir, o yol ki Hakk'a gider,
Böylesi bir güzel insana her dem hasret çekilir.